woensdag 21 september 2011

Ons binkie 1 jaar!!



Afgelopen maandag werd ons binkie al weer 1 jaar!
Vandaag vieren we feest.
En onze kleine man heeft er zin in!

zondag 18 september 2011

Te veel en te lang geleden....

Al vanaf eind augustus ligt onze web-log er uit.
Er wordt heel druk aan geknutseld en ze doen echt hun best maar hij doet het nog niet.
En het leven gaat hier gewoon verder.
En hoe.

Na het laatste bericht op de web-log over de verbazing en verwondering die we hadden over wat Danique allemaal kon werd ons meisje ziek.
Al dagen had ze 's avond net boven de 38 graden temp, en toen dit na het weekend boven de 39 werd en ze ook weer slechter ging lopen omdat haar been pijn deed hebben we overlegd met de cardioloog. Deze vond dat we nog een dag mochten aankijken.
Omdat toevallig die dag aad ook thuis was en het organisatorisch makkelijk was hebben we toch besloten eens even naar de huisarts te gaan. Dit omdat we niet zeker wisten of het been de oorzaak van de koorts was. En de huisarts kon de rest makkelijk uitsluiten. Dus geen oorontsteking, keelontsteking of urineweginfectie. Ook de longen klonken goed.
En ja wat dan, zij vond het been ook niet helemaal goed en vond dat een kinderarts er naar moest kijken. Uiteindelijk besloten toch de kinderarts te bezoeken om naar haar been te laten kijken.
Eenmaal daar was de saturatie 86% en de verpleegkundige schrok daar echt van! Wij iets minder en bij Danique met koorts en een snelle ademhaling vonden we het wel passen.
De dienstdoende kinderarts wilde een foto maken van het been om een ontsteking van het bot uit te sluiten. Later kwam ze terug en vroeg ons of Danique kortademig was, ja maar niet heel erg. Maar ze ademde zeker sneller als voorheen. Dan toch voor de zekerheid een foto van de longen, ze hoorde er niks maar als we er dan toch waren.
Eenmaal terug kwam de kinderarts vertellen dat het been geen bijzonderheden liet zien maar dat de longen niet schoon waren en er een ontsteking zat.
Hij ging overleggen met de cardioloog, we hoopten met antibiotica naar huis te mogen. Maar nee ze werd opgenomen in Dirksland en kreeg een infuus met antibiotica.
Een opname van 5 dagen volgde en dat was niet leuk. Danique vond alles eng en wilde niet dat wij niet weg gingen. Het infuus sneuvelde te snel (de koorts was nog niet weg) maar een nieuwe kregen ze er niet in. Op hoop van zegen dan maar over op tabletten. Het bleef lang een beetje onduidelijk of ze nou wel of niet opknapte maar langzaam aan ging het toch wat beter.
Uiteindelijk kwam ze 's maandags weer thuis. Moe maar zeker weer aan de beterende hand.
Die week is ze nog thuis gebleven van school en daarna begon het gewone leven ook weer voor haar.

Nu gaat ze al weer drie weken naar school en ze gaat hele dagen naar school.
Ze vermaakt zich prima en heeft zelfs al gespeeld bij een vriendinnetje afgelopen maandag.
Dinsdag is ze na school naar de gym geweest. Dat vindt ze zo leuk om te doen, ze gymt graag ook al kost het haar teveel energie. Ze wil voortaan iedere week!
We zullen het gaan zien, van ons mag ze als ze wil.
Haar dieet houden we nog steeds aan, ondertussen wel in de actifry patatjes voor haar gemaakt. En oh wat was ze stil aan tafel, ze heeft alles aan een stuk door opgegeten.
Ze wil graag haar haren laten groeien en liever niet dat ik een staart maak, iets wat in mijn ogen niet samen gaat.
Ze is heerlijk eigenwijs, doet veel waarvan we nooit hadden durven hopen dat ze het zou kunnen en we genieten van alles wat doet.

Nu is ze echt snotverkouden en doet het eigenlijk heel best. Ze is best leuk als ze schor praat.
Het is en blijft een zegen dat ze het zo goed doet. Voor ons is het nog onwerkelijk om de jarenlange manier van leven wat los te laten.
Jaren hebben we in ons dagelijkse ritme rekening gehouden met Danique haar ritme, nu lijkt ineens alles te kunnen en hebben we alleen Sepp waar we rekening mee hoeven te houden.
Een heerlijkheid, maar het loslaten gaat niet van de een op de andere dag.

Jesca gaat haar gangetje, ze gaat meestal met plezier naar school. Vind het allemaal wel echt moeilijk en moet na afgelopen zomer ook weer even beoordelen waar onze grenzen ook al weer lagen. Ze zoekt weer naar haar plekje. En moet ook weer wennen aan het ritme van Danique.
Danique die dan ook af en toe in de klas bij haar kwam kijken (omdat ze haar zus wilde zien) werd dan ook niet gewaardeerd. Ze wordt heel snel groot nu, een heerlijke grote meid met een tikje eigenwijs karakter.

En ons kleine man gaat met sprongen vooruit. Hij is vorige week voor het eerst gaan staan! Een mijlpaal. Ondertussen heeft hij het teigeren al weer achter zich gelaten en kruipt hij het hele huis door.
Afgelopen dagen heeft hij hoge koorts gehad met als resultaat dat hij niet al te gezellig was en de nachten werkelijk een drama waren. Sinds vandaag is de temperatuur weer normaler en hopelijk blijft het zo. Morgen is het alweer een jaar geleden dat hij werd geboren, ons kleinste mannetje.
Het is een heerlijk ventje maar ook hij is wel een tikje eigenwijs. Zo eet hij niet alles wat hem voorgeschoteld word. Hij geniet vooral van de pasta's en vrijdag at hij ook wat patatjes voor het eerst. Hij kan wel wat extra vet gebruiken want hij is echt klein.
We zijn begonnen met het omzetten van de melk (koemelkvrij) naar soyamelk op advies van de kinderarts. Hij zit nu op half half en dat lijkt goed te gaan, een stapje verder waardeert hij niet en dat levert een heleboel huilen op dus eerst nog maar even zo laten.
Zijn zussen is hij echt dol op, 's morgens als hij op de commode ligt roept hij JETHA, JETHA en dat steeds harder net zo lang totdat ze naast zijn commode staat.
Hij begrijpt dat als wij da zeggen dat hij datgene wat hij in zijn hand heeft aan ons moet geven.
Als ik vraag waar zijn fup is gaat hij hem zoeken.
En nog wel het leukste, als hij gaat praten pakt hij eerst zijn fup uit zijn mond.
Het zou lekker zijn als hij zonder zou kunnen maar ik geloof dat dat nog niet gaat werken.

Dit was het voor nu, gaandeweg zullen we op deze site bijhouden of we terug gaan naar de
web-log of dat we hier zullen blijven en alles hierheen verhuizen.