Nu zeven jaren later kunnen en mogen we terugkijken op zeven mooie jaren.
Mooie jaren waarin we geleerd hebben om te genieten tussen de zorgen door.
De zorgen om Danique, de angsten die er waren, ons mooie meisje liet met haar wilskracht en haar altijd positieve instelling ons zien dat dat geen leidraad mocht zijn.
In de zeven jaar is er veel gebeurt!
Operaties, ingrepen, onzekere tijden, en altijd kwam ze er weer lachend uit.
De glimlach na haar slechte tijd in maart 2007, vergeten doen we het nooit.
Een glimlach van herkenning, een glimlach die ons vertelde, hoe slecht de scan ook was..... ik vecht gewoon nog even door.
De narcose die ze altijd zonder tranen in ging, om vervolgens slaapdronken te melden dat het tijd was voor een broodje kroket. Zelfs na de grote Fontan operatie, liggend aan alle draden op de IC moest er een broodje kroket komen. Ons hart brak haar daar zo te zien liggen, maar glimlachend liepen we om een broodje beneden in de hal.
Gisteren was er feest, en wat voor feest!!
Ze genoot van alle aandacht en alle mensen die voor haar kwamen (het waren er veel!!)
Het was een reuze gezellige dag! Vandaag genieten we als gezin van haar verjaardag en komt Danique bij van alle drukte en inspanningen. Maar ook vandaag zien we haar lach, ze geniet van alle spulletjes die ze kreeg, ze fantaseert over make-uppen, ze kleurt, heeft haar pop verkleed, luistert straks een muziekje op haar kamer, verft ws nog wat paarden en wil douchen met haar prinses en een prinsessenluchtje opspuiten. Om meerdere malen te vragen of we van de week toch nog wel gaan paardrijden want ze wil Noortje poetsen!
En wij, wij luisteren Sela!
Van een hele lieve hartemoeder en haar hartedochter.
De kleine Noes en haar moeder, hadden beiden een liedje wat ze graag met ons deelden.
Geraakt door dit fantastische gebaar, willen we 1 van de nummers van de cd met jullie delen.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=f4RgXZAEiQg
