Dag 2

Vanmorgen mocht ik zelf met ontslag.
Daarna samen naar Danique, de cardioloog probeerde een echo te maken maar met alle plakkers en pleisters bleek dat lastiger dan verwacht.
Na overleg met een andere cardioloog werd Danique haar borstkas en buik pleistervrij gemaakt en toen was er wel goed beeld.
Het hart doet het goed. En Danique doet het goed.
Het is zoeken naar de juiste combinatie en doseringen van medicatie en daar zijn ze een hele dag mee bezig. Het ene een beetje erbij het volgende er een beetje af.
Gaandeweg de dag was ze af en toe wakker en gaf duidelijk aan dat ze die buis in dr keel niks vond.
Het lastige is dan dat ze voor de verwijdering vd buis nog meer wakker moet worden maar dan ook meer last heeft vd buis. Toch werd besloten dat het tijd werd om te kijken of ze zelf goed genoeg kon ademen.
Uiteindelijk mocht vanavond de buis (de tube) eruit en ze doet het goed.
Beetje zuurstof erbij maar ze doet het!
En ze kletst wil dingen weten. Wanneer komt er bezoek, mag ik lezen, wanneer mag ik eten.
Ze heeft wel pijn aan haar rug en nek ws door het liggen in een bepaalde houding.
Het blijft bizar, het blijft onwerkelijk.
Deze hele achtbaan zal langzaam aan bij iedereen een plekje moeten krijgen.