Tijd voor een updateje

Alweer een tijd geleden en genoeg gedaan:
Danique is begonnen met de bloeddrukverlager, dit werd in vier weken opgebouwd naar de juiste dosering, en iedere week mochten we toen naar het Sophia voor een bloeddrukcontrole en een beetje bloedprikken.
Enerzijds vond Danique het wel gezellig als ik dan kwam, aan de andere kant was er bij week drie wel echt klaar mee.
De bloeddrukken blijven netjes, en Danique doet het redelijk.
Zodra ze wat minder drinkt merken we gelijk dat ze zich heel wat minder gaat voelen.
Dus bij koorts en spugen of iets dergelijks wordt er tijdelijk gestopt hebben we bedacht!
Of ze hier nou van opknapt, dat geloven we niet. We zijn ondertussen al wat langer onderweg en we zien geen vooruitgang. Ook geen achteruitgang, dat is ook wat.

We zijn als laatste (toen de dosis twee weken maximaal was) naar de kinderarts geweest en ook daar is ze weer goedgekeurd. Geen nieuwe dingen en zij zou haar bevindingen mailen aan de cardioloog.
Wel rade zij ons ten zeerste aan om alsnog de griepvaccinatie te gaan halen, het enorme wikken en wegen, doen we er goed aan is het wel nodig. Zo'n vaccinatie word gemakkelijk over gedacht door velen, door ons niet, al werd ons al snel duidelijk dat we er niet te moeilijk over moeten denken.
Als er daadwerkelijk een griepepidemie komt en Danique doet mee, durft de kinderarts niet te zeggen of dat goed zou komen. Zo die kwam binnen kan ik hier wel schrijven, daar waar wij onze twijfels hadden nam zij die gelijk weg.

En Danique doet het zoals altijd, snottert af en toe, is heel snel moe!!
Ook de juf zei dat ze echt heel snel moe is, dat dat echt opvallend was.
Ondertussen geniet ze wel meer van het naar school gaan, we denken dat de sinterklaas op school haar goed heeft gedaan. Een voordeel van openbaar onderwijs, alles ging los en er werd enorm gewerkt aan en voor Sinterklaas. Nu komt de kerst er aan en is het een wat ander verhaal, Danique zingt nu namelijk niet de Herdertjes lagen bij nachten, maar Jingle Bells en oh Denneboom.
Dat zijn dan weer liedjes die we hier niet kennen, en we zullen haar zelf de Herdertjes moeten leren.
Het blijft wikken en wegen wat goed is voor haar, soms wordt ze boos als we wat voor haar willen doen, soms wordt ze boos als we haar niet snel genoeg helpen.
De functie van haar linkerhand is er de laatste maanden niet op vooruit gegaan, ze gebruikt hem nog altijd functioneel, maar hij lijkt wel stijver en spastischer (oeh wat klinkt dat naar).
De kou is in het land en dat benadrukt altijd de blauwe kleur, jammer is dat!
Natuurlijk weten we dat het zo is, maar het is toch altijd prettiger om je kop in het zand te steken en te denken dat het er niet is. En zo met de koude dagen lukt dat echt niet als ze naast je aan tafel zit.

Het praten lijkt wat beter te gaan, rondom Sinterklaas was het stotteren echt heel erg.
Nu is het weer tot een acceptabel niveau gedaald, ze stottert wel en praat niet graag tegen vreemden maar hier in huis praat ze gelukkig weer net zo als we van haar gewend waren. Tenminste wel met een stotter, maar ze vertelt gelukkig wel weer dingen uit zichzelf!

Afgelopen zondag was het wereldlichtjesdag, overal ter wereld worden om zeven uur de kaarsjes aangestoken, voor de kinderen die overleden zijn. Het mooie daarvan is dat door de tijdsverschillen er 24 uur kaarsjes branden om de kinderen te herdenken en de ouders steunen.
Dit jaar is het voor het eerst sinds de geboorte van Danique dat hier geen kaarsje brande om zeven uur want ik kwam terug van een heerlijk weekend Londen. Gelukkig hebben er zo las ik, voldoende kaarsjes gebrand. Bij het lezen over de kaarsjes die branden, ben je dankbaar en blij dat alle stoelen hier aan tafel wel gewoon gevuld zijn! Dat Danique, Danique is en we van haar mogen genieten.
Een klein/groot dapper meisje, wat in de afgelopen zes jaar zich niet heeft laten kennen en heeft gevochten.
Als we zes jaar geleden hadden geweten hoe de afgelopen zes jaar zijn gelopen, hadden we misschien dingen anders gedaan. Al denk ik het niet, er waren momenten dat het zwaar was, maar de vreugde van het hele stel hier in huis, weegt zoveel malen zwaarder.

Met de andere twee gaat het ook goed.
Jesca had een prachtig rapport, ze vindt het op school wel allemaal heel moeilijk en heeft zoals ieder jaar moeite met de start van het schooljaar gehad. (het is echt een septembermeisje!!)
Ze speelt graag met vriendinnen, ze gaat dolgraag naar paardrijden en sinds kort gaat ze op zaterdagochtend naar hapkido!!
Sepp is en blijft onze kleine boef, vanaf okter is hij chronisch verkouden, kan me de dag niet heugen dat hij niet verkouden was. Hij is enorm eigenwijs, welbespraakt en komisch. Hij kan lekker driftig zijn om vervolgens weer heerlijk te roepen: ikke boekie lezen en op schoot neer te ploffen.
Ondertussen help ik eens in de twee weken op de peuterspeelzaal en Sepp gaat lekker mee.
Om het met zijn eigen woorden te zeggen: Ikke neuke Juf (de l is nog te moeilijk)
Hij groeit als kool, broeken worden te kort, schoenen te klein, kortom een heerlijke kleine druif die ons heel vaak laat lachen!