zondag 24 juni 2012

Een verloren wedstrijd......

zo is het ongeveer zoals het nu voelt.
Gek is dat, al vijf en een half jaar strijden we er voor om Danique haar leven zo 'gewoon' mogelijk te laten zijn! Nu na lange dagen van nadenken en overleggen.
Verslagen lezen van fysiotherapie, logopedie, ergotherapie en het grote eindverslag van het afgelopen schooljaar, is de beslissing genomen, de zogehete kogel is door de kerk!

Danique zal vanaf volgend jaar speciaal basisonderwijs op de Recnvalescentenschool in Rotterdam gaan volgen. En ik moet zeggen dat op het moment dat je dat uitspreekt, wat er dan door je heen gaat.
De gedachte dat je haar niet meer ziet aankomen huppelen vanaf het schoolplein, ze niet meer tussen de middag thuis is met eten. Het spelen met vriendjes en vriedinnetjes minder makkelijk zal gaan.
En helemaal de gedachte dat ze straks zelfstandig met de taxi mee zal moeten.
Het moment dat je uitspreekt dat, lijkt het wel alsof alles wat er bij komt kijken met een mokerslag binnenkomt.

Verstandelijk wisten we al lang dat dit er aan zat te komen, we staan dan ook zeker wel achter deze beslissing, maar mijn moederhart zegt toch wel echt het tegenovergestelde!!

Vijf en een half jaar hebben we alles gedaan om Danique zo fit mogelijk en zo goed mogelijk voor te bereiden op en mee te laten draaien op het reguliere onderwijs! We hebben met haar gestreden om dat mogelijk te maken, en nu moeten we dat toch echt los laten.
De klas met alle kindjes leveren heel veel prikkels die ze eigenlijk niet zo goed kan verwerken, het niveau van de werkjes is niet zoals de andere kinderen, Danique scoort motorisch als een driejarige. En het verschil met leeftijdsgenootjes zal alleen groter worden. En zeker dat laatste maakt dat we wisten dat we niet anders konden. Danique ziet zelf deze dingen ook en is als ze thuis komt niet altijd even gezellig. Daarbij mist ze door het slapengaan een groot gedeelte van de aangeboden lesstof!

Danique hebben we verteld dat ze volgend jaar naar een andere school gaat, wat dat inhoudt en of ze het beseft is de vraag. Ze weet er van en hoe ze het zal ervaren zal het volgende schooljaar gaan uitwijzen. Komende maandag gaan ze nog lekker op schoolreis, iets waar ze heel erg naar uitkijkt.

Het sociale programma op de basisschool zal ze zoveel mogelijk meedraaien, daarmee bedoelen we de feestdagen en alles wat daarbij georganiseerd gaat worden. Kerst zal ze gewoon bij haar klasje in de kerk zitten, koninginnedag zal ze de spelletjes meedoen. Op vrije dagen mag ze best een dagje komen buurten.

En dan staat aanstaande vrijdag ook nog de hartcatherisatie op het programma. Danique wordt donderdag opgenomen, vrijdag de hc en dan hopelijk zaterdag weer naar huis.
De hartcatherisatie is 'standaard' een jaar na de operatie, en zo ook bij Danique. We hebben natuurlijk nog hoop dat ze iets kunnen betekenen voor de matige conditie van Danique al is dat niet de verwachting.
Donderdag volgt er dus weer wat nieuws!
Een vol programma zo aan het einde van het schooljaar!

1 opmerking:

  1. Voor de derde keer lees ik het stukje over Danique en nog steeds weet ik niets te schrijven. Het doet zeer te lezen dat jullie Danique naar de grote stad moeten laten gaan. Maar het moet nog meer zeer doen om haar te zien knokken in de groep waar het niveau niet haalbaar voor haar is. Kiezen uit twee kwaden... Ik zou willen dat het voor jullie anders was!

    Veel liefs

    p.s Als ik aan Danique denk dat zie ik altijd een een uniek pareltje voor me...

    BeantwoordenVerwijderen